The Hairbreadth Runner : สิงหาคม 2017

หลังจากที่วิ่ง The Northface จบ รายการสุดท้ายที่ตั้งใจจะไปวิ่งก่อนปิดฤดูกาลคือ The navigator Thailand นี่แหละ! จัดที่เชียงใหม่เจ้า รายการนี้เป็นรายการวิ่งที่ไม่เหมือนรายการไหนๆ สิ่งที่ต้องมีคือ เพื่อนร่วมทีม การวางแผน สกิลในการดูแผนที่ และสายตาอันว่องไวในการมองหาป้าย Rc กติกามีง่ายๆ วิ่งกับเพื่อน วางแผนกันเอง ทำยังไงก็ได้ เก็บคะแนนจากป้าย RC ให้ได้มากที่สุด ภายในเวลา 10 ชั่วโมง!

เมื่ออยากวิ่ง ก็ต้องหาเพื่อนร่วมทีมให้ได้ก่อน อันนี้เรื่องใหญ่ เพราะเราเป็นพวกวิ่งคนเดียวมาตลอด โชคดีที่ในบรรดาเพื่อนทั้งหมด มีอยู่คนหนึ่งที่ตอบโจทย์ที่สุด... คนคนนั้นคือ โชฎก เพื่อนรัก! โชฎกเป็นเพื่อนที่รู้จักกันตั้งแต่ม.1 ผ่านชีวิตช่วงวัยรุ่นมาด้วยกัน อยู่ในกลุ่มเพื่อนที่เรียกได้เต็มปากว่า เพื่อนสนิท เธอเป็นคนเรียนเก่ง เป็นหมอ นิสัยดี เป็นได้ทั้งเพื่อนชายและเพื่อนสาว มีโหมดมุ้งมิ้ง และแมนๆ และที่สำคัญ วิ่งจบมาราธอนแล้วด้วย! จะพากันรอดออกมาจากป่าได้แน่นอน

ตอนขอพี่หนุ่ยไปวิ่ง ว่า จะไปวิ่งกับโชฎก 10 ชั่วโมง พี่หนุ่ยก็อนุมัติทันที โชฎกตกลงรับปากจะไปวิ่งด้วยกันเสร็จสรรพ ก็จองตั๋ว จองที่พักเรียบร้อย ช่วงเวลาที่เราวิ่งกัน พี่หนุ่ยจะไปตีกอล์ฟรอ โชคดีที่เชียงใหม่มีสนามกอล์ฟให้เลือกมากมาย ไม่ต้องเกรงใจให้มานั่งรอกัน

งานนี้จัดขึ้นที่บนดอยปุย จังหวัดเชียงใหม่ วันก่อนวิ่งเลยได้ไปกางเต็นท์นอนบนดอยปุย อันนี้ด้วยใจรักจริงๆ เพราะปกติไม่ใช่คนใช้ชีวิต Adventure ขนาดนี้ เช้าวันวิ่งเขาแจกแผนที่ฟังกติกากันตอนตีห้า มาวางแผนการวิ่งกับโชฎก โชคดีที่มีเพื่อนฉลาด เพราะเธอวางแผน รวมคะแนนเองหมด เราแค่ออกความเห็นนิดๆหน่อยๆ

😁 เส้นทางการวิ่งที่วางไว้คือ เก็บคะแนนจากด้านบนก่อน ค่อยลงเขา จากนั้นก็ขึ้นเขากลับมา วนอยู่หมู่บ้านขุนช่างเคี่ยน ยอดดอยปุย ลงไปดอยสุเทพ ไต่เขากลับมาบ้านม้ง ก่อนจะจบที่แคมป์จุดปล่อยตัว งานนี้วิ่งกันชิลล์ๆ ตั้งใจว่า ได้ 100 คะแนนตามขั้นต่ำของเกณฑ์การได้เหรียญ ก็สบายละ เพราะงานนี้เป็นเทรลแรกของโชฎก

ช่วงปล่อยตัวก็วิ่งมุ้งมิ้งตามหาป้ายไปเรื่อยๆ รู้สึกสนุกมากกกกก เพราะมีเพื่อนวิ่ง โชฎกปล่อยมุกตลอด หัวเราะกันไปตลอดทาง แต่... ก็มาเจอช่วงที่หัวเราะไม่ค่อยออก เพราะป้ายหายากมากกก ทีมงานติดไว้หลังต้นไม้บ้าง ในพงหญ้าบ้าง คือ หายากสุดๆ วิ่งไประแวงไป กลัวหาป้ายไม่เจอ โชคดีที่โชฎกสายตาดี เจอป้ายที่แอบอยู่หลายครั้ง ก็เฮฮากันไป ที่เราชอบที่สุดคงเป็นเวลาที่เจอป้ายแล้วเขาให้เซลฟี่เป็นหลักฐาน โชฎกจะยกมือถือขึ้น พร้อมพูดคำว่า " capture! " แบบชิคๆ เสียงดังลั่นป่า คือ วิ่งกับเธอแล้วมีชีวิตชีวาสุดๆ

ระหว่างทางเจอเพื่อนร่วมวิ่งมากมาย ทักทายกันไปตลอดทาง จนมาเจอฝรั่งคู่หนึ่ง นางวิ่งเก่งมาก มีทางลัดมีสกิลการหาป้ายที่เป็นเลิศ หนึ่งในนั้นน่ารักด้วย

😝 ทีมเราเลยพยายามวิ่งเกาะติดเขาไป ได้เขาช่วยหลายคะแนน มาคุยกันทีหลังว่า พี่แกเป็นเจ้าถิ่น สุดท้ายได้คะแนนเยอะที่สุดด้วย ปีหน้ายังคุยกับโชฎกว่า จะตามติดทีมฝรั่งไม่ให้คลาดกันเลย

ช่วงเวลาที่ยากลำบาก คือ ตอนใช้ทางลัดจากขุนช่างเคี่ยนไปดอยสุเทพ เป็นทางเทรลแบบรู้สึกว่า มันไกลมาก ไหนจะกลัวหลงทางอีก ถามทางชาวบ้านม้งมาตลอดทาง ช่วงนี้โชฎกอึดมาก นำหน้าเราตลอด ได้แต่บ่นเมาท์มอยกันไปตลอดทาง จนมาถึงดอยสุเทพ แวะเข้าห้องน้ำ ทางจากนี้จะเป็นการไต่ขึ้นเขายาวๆแล้ว เลยตัดสินใจแวะเติมพลัง รีเฟรชกันใหม่ ด้วยการทานข้าวเที่ยงเป็นก๋วยเตี๋ยวตรงพระธาตุดอยสุเทพ

ตอนนั้นเหลือเวลาอีก 3 ชั่วโมง กับการเดินขึ้นเขากลับดอยปุย วางแผนแวะเก็บคะแนนตามรายทางไปเรื่อยๆ กลายเป็นว่า ไม่รู้เอาแรงมาจากไหน เดินขึ้นดอยปุยเป็นเนินเขายาวๆหลายกิโลกันด้วยเพซ 10 รู้สึกว่า ตัวเองเป็นหญิงถึกมากเลย จ้ำขึ้นเขากันไปอย่างบ้าคลั่ง

ช่วงสุดท้าย พอมีเวลา เลยแวะไปเก็บคะแนนจากหมู่บ้านม้ง ช่วงลงเนินก็ชวนกันวิ่ง ขึ้นเนินก็เดินคุยกันไป สุดท้ายจึงเข้าเส้นชัยด้วยระยะเวลา 9 ชั่วโมง 35 นาที ระยะทางรวม 38 กิโล (ตอนวิ่งรู้สึกว่า มันไกลกว่านี้นะ! ) ด้วยคะแนนรวมสบายๆที่ 169 คะแนน

มารู้ทีหลังว่า app แผนที่ที่เขาให้โหลดมา สามารถเสิร์จหาพิกัดป้ายจากละติจูด ลองติจูดได้!! ถึงว่า บางทีมทำไมหาคะแนนกันเก่งจัง ปีหน้าต้องวางแผนใหม่กันแล้ว แต่โดยรวมใช้แค่สกิลการดูแผนที่ของผู้หญิงสองคน (ขอนับสกิลของโชฎกว่าเป็นผู้หญิงด้วยละกัน 555) ได้คะแนนแค่นี้ก็ถือว่า น่าพอใจมากแล้ว

ขอขอบคุณพี่หนุ่ยผู้เป็นทุกๆอย่างในชีวิตการวิ่งของเรา ครั้งนี้ก็เช่นกัน ยอมให้มาวิ่งไกลบ้านครั้งแรก

😘 ที่สำคัญ งานนี้ต้องขอบคุณโชฎกที่ตอบรับมาวิ่งด้วยกัน เป็นประสบการณ์การวิ่งกับเพื่อนสนิทที่คงหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว รักเธอน้าาาา

สรุป ชอบรายการนี้มากกก สนุกสนานสุดๆ ได้วิ่งกับเพื่อน ได้วางแผน แก้ปัญหาเฉพาะหน้า ทีมงานน่ารัก บริหารจัดการดี และ... คนปิ้งบาบีคิว after party หลังวิ่งเสร็จ หล่อมากกกกกก!!